
Από την επίσημη σελίδα αναρτήσεων του π. Ανδρέα Κονάνου
H αγάπη τελικά είναι μεγάλη κουβέντα.
Είναι δύσκολο να πεις «σ' αγαπώ» και να το εννοείς. Δεν τολμώ να το πω, γιατί δεν το ζω. Εσύ, αν το ζεις, πες το. Ξέρω ότι κάποιοι αγαπούν καθαρά. Το βλέπω αυτό. Το ζω. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν καθαρά. Εχω ακούσει γονιό που λέει: «Παιδί μου, αφού αυτή η κοπέλα που βρήκες μένει στο εξωτερικό και πρέπει να πάτε εκεί για κάποιους λόγους, θα πάτε. Εντάξει, εγώ στην αρχή θα στενοχωρηθώ. Θα μου λείψεις. Θα κλάψω. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνεις. Θα πάτε. Ναι, θα πάτε».
Και σε πιάνει ιδιαιτέρως το παιδί σου και σου λέει: «Μαμά, μάνα, μήπως να μην πάω; Πες μου». «Οχι, παιδί μου. Θα πάτε. Αυτό είναι το σωστό, παιδί μου. Δεν θα μείνουμε στα συναισθήματα. Δεν θα μείνουμε στο τι θέλω εγώ. Διότι εγώ σε λίγα χρόνια θα φύγω. Εσύ δεν γεννήθηκες με σκοπό να ζήσεις για μένα.
Γεννήθηκες για να ζήσεις για σένα! Και εσύ, παιδί μου, μεθαύριο θα γίνεις πατέρας και μάνα. Και θα 'ρθει η ώρα που θα κάνεις το ίδιο στα δικά σου παιδιά. Και τώρα εγώ σου δίνω μάθημα ώστε να κάνεις το ίδιο. Γιατί, αν σου βγάλω μια αρρωστημένη αγάπη, θα τη βγάλεις μετά κι εσύ στα δικά σου τα παιδιά. Και θα γίνει φαύλος κύκλος. Και δεν θα υπάρχει ανάπαυση στην ψυχή μου. Ενώ τώρα, κι όσο ζω μα κι όταν φύγω απ’ τον κόσμο αυτό, η ψυχή μου θα ξέρει ότι δεν εμπόδισα την πρόοδο και προκοπή σου. Σ' αγάπησα, έστω κι από μακριά. Σ' αγαπούσα, κι ας μου έλειπες. Σ' αγαπούσα χωρίς το συμφέρον αυτό που κάνει τον γονιό να θέλει να βλέπει το παιδί να μένει ακριβώς από κάτω, στο διαμέρισμα που του ετοίμασαν. Πάνω εμείς, κάτω το παιδί, ώστε να χτυπάμε το κουδούνι και ν' ανεβοκατεβαίνουμε». Καλό κι ευλογημένο αυτό, αρκεί να γίνεται με καθαρή αγάπη, ελευθερία και σεβασμό. Γιατί να μη γίνει, αν συμφωνούμε όλοι;
Αλλά αν ο άλλος δεν θέλει και δεν συμφωνεί; Αν τα σχέδιά του είναι διαφορετικά; Τι θα γίνει τώρα; Το δικό σου θα κοιτάς συνέχεια να κάνεις; «Μα του 'χτισα σπίτι, είχα κάνει τα σχέδιά μου». Τα σχέδιά σου;! Για το παιδί σου σχεδίασες εσύ;! Τα σχέδιά σου για τη ζωή του άλλου;! Κι αυτό το λες εσύ αγάπη;!
Χώρισε ένας νέος από μια κοπέλα και την αγαπούσε τόσο πολύ, που έλεγε: «Μακάρι να 'ναι ευτυχισμένη εκεί που είναι τώρα. Μ' όποιον άλλο βρει. Μακάρι να κάνει ευτυχισμένη ζωή. Της αξίζει. Την αγαπώ τόσο πολύ, που θέλω την ευτυχία της». Ενας άλλος όμως που πληγώθηκε πολύ απ' την αγάπη, επειδή δεν ήταν καθαρή η αγάπη του, μα αρκετά ιδιοτελής, σαν τη δική μας, αντέδρασε αλλιώς.
Και μη βιάζεσαι, αγαπητέ μου, να πεις ότι οι άλλοι είναι ιδιοτελείς, ενώ εσύ κι εγώ δεν είμαστε. Ολοι είμαστε. Κι εγώ ιδιοτελής είμαι. Οι πιο πολλοί θα αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο. Οταν, λοιπόν, χώρισε ο άλλος νέος, νευρίασε τόσο πολύ και είπε: «Αφού δεν τα κατάφερε μαζί μου, με κανέναν δεν θα ευτυχήσει. Κι αυτό εύχομαι: να μην ευτυχήσει. Ετσι όπως μου φέρθηκε, να της φερθούν. Και τέτοια που μου 'κανε, παρόμοια να πάθει». Και του λέει ένας: «Καλά, ρε παιδί μου, εσύ πριν από λίγο αγαπούσες τόσο πολύ την κοπέλα, που έλεγες τα καλύτερα. Τώρα τι έπαθες; Πώς η αγάπη μεταστράφηκε σε μίσος, σε εκδίκηση και χαιρεκακία; Πού πήγαν όλα αυτά τα αισθήματα και η γλύκα που είχες;
Είδες; Αγαπούσες όσο σε αγαπούσα».
P. Andreas Konanos
Ορθόδοξη Αλήθεια
Αντι-Αισθητικά Νέα
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου